Chillen in Chile

Good morning Santiago!

Ondanks het feit dat ik alweer het Andesgebergte moest overkruisen, viel de fietstocht van Argentijns Mendoza naar Santiago de Chile goed mee. Het liep van wijngaarden tot massieve rotsformaties en van besneeuwde bergtoppen (Cerro Aconcagua, net geen 7000m en de hoogste van beide Americas) tot begroeide autosnelwegbermen. Op de grens was een tunnel waar ik met mijn fietsje niet in mocht, maar een shuttleservice stond al klaar. Drie kilometer verder gleed ik langs skipistes met hoge snelheid Chile binnnen. Ondanks de verbodsborden was fietsen langs de autosnelweg geen enkel probleem. Voor het passeren van een andere tunnel versierde ik in nog geen 2 minuten een lift in een pick-up camionetje en eenmaal grandioos Santiago binnengefietst, dan kreeg ik zelfs zomaar een groots stadsplan in mijn handen toegestopt. De chileense vriendelijkheid is opvallend.
Nu, de reden waarom ik langs deze metropool passeer is duidelijk: een meisje, Lena! En neen, het is niet wat je denkt. Lena is een vriendin uit Frankfurt die ik leerde kennen tijdens mijn Erasmus-verblijf in Porto. En na veel vijven en zessen besliste ze een dik jaar terug om in Santiago te gaan wonen nadat ze meer dan tien jaar geleden een vakantieliefje in de Chileense woestijn tegen het lijf had gelopen. Dat vakantielief is tegenwoordig een bonkige kerel, heet Andres, en deelt samen met Lena een aardig appartementje. De aangename ontmoeting op dinsdagavond was uitgesteld tot na 23h, wat me dan weer tot een andere Duitse ontmoeting bracht. Sven repareerde zijn fietsje op de Plaza de Armas en bleek dat ook hij vanuit Mendoza kwam, maar dan een paar dagen eerder de oversteek maakte. Zijn fietsreis is eigenlijk uit noodzaak ontstaan, gezien zijn visum voor zijn verblijf in Rio de Janeiro verliep. In afwachting voor een nieuwe besloot hij een fietsreis van enkele maanden te maken. Zijn Braziliaanse vriendin zou hem dit weekend in Santiago komen opzoeken. Na een leuke babbel bij het avondeten scheidden onze wegen jammer genoeg. Hij trekt over 5 dagen noordwaarts, richting de Chileense woestijn. Ik ga zuidwaarts richting Patagonië. Maar vooraleer ik die bus neem, passeer ik vrijdag eerst (zonder fiets) in Unesco-haven Valparaïso. In tussentijd laat ik mijn verblijf bij Lena en Andres bijzonder welgevallen. Hasta luego!

Deze slideshow vereist JavaScript.